Мне не з гарматы ўпустую паліць,
А сэрцы людзкія словам паліць.
Я адчуваю жыцьцё, разумею:
Каб кветкі ня ссохлі – трэба паліць.
*
Ты гострае сваё лязо аб камень ня зубры,
Таксама верш няскладны, няцікавы ня зубры.
Бяры напамяць творы беларускіх песьняроў,
Што маюць моц, як нашы белавежскія зубры.
|
|
